امروزه نقش الگو و اسوه در تربیت و پرورش انسان، بر کسی پوشیده نیست. الگوپذیری از ویژگی‌های فطری بشر بوده و در تمامی مراحل زندگی انسان به‌ویژه جوانی مشهود است. جوان همیشه در جستجوی قهرمان و الگو است تا او را سرمشق خویش قرار دهد و در موضوعی خاص یا به‌طور مطلق از او پیروی کند. ازآنجاکه جوانان از مهم‌ترین سرمایه‌های بشری در هر جامعه‌ای هستند و نقش مهمی در سازندگی و بالندگی جوامع خود دارند، پیوسته موردنظر فرستادگان الهی و مصلحان اجتماعی از یک‌سو و کانون توجه نیروهای اهریمنی از دیگر سوی بوده‌اند. اندیشمندان حوزهٔ تعلیم و تربیت یکی از بهترین و مؤثرترین روش‌های تربیت را «روش الگویی» می‌دانند. اسلام نیز با ادعای اینکه قرآن کتاب هدایت برای جهانیان است، از این موضوع غفلت نکرده و الگوهایی مفید را در ابعاد مختلف ارائه کرده است. لذا با توجه به اینکه مسلمانان از الگوهای شایسته و بی‌بدیلی برخوردارند و در این دین مقدس نیز به الگوپذیری شایسته تأکید فراوان شده است، نوشتار حاضر به تبیین و تشریح تربیت اخلاقی جوانان به شیوهٔ الگویی می‌پردازد.
)